ساخت و بررسی زیست داربست حاوی نانوالیاف الکترواسپین شده پایه کیتوسان-ژلاتین و تعیین زیست سازگاری آن با فیبروبلاست های پوست انسان

داربست غیر بافته شده حاوی نانو الیاف کیتوسان-ژلاتین، توسط فرایند الکتروریسی تولید شد. هر دو پلیمر در حلال مشابه پایه آبی اسیداستیک با غاظت های مختلف حل شدند. برای دستیابی به الیاف با مورفولوژی یکنواخت و عاری از قطره، نسبت های مختلف کیتوسان به ژلاتین، مورد بررسی قرار گرفتند. با مشاهده تصاویر میکروسکوپ الکترونی مشخص شد که نسبت کیتوسان به ژلاتین 30/70 یکنواخت ترین الیاف را ارائه می کند. از طرفی برای تعیین اثر پارامترهای دستگاه بر روی مورفولوژی الیاف، ولتاژ، نرخ تغذیه و فاصله نوک سوزن تا جمع کننده، مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که افزایش ولتاژ و نرخ تغذیه باعث کاهش قطر الیاف حاصله شده، در حالی که افزایش فاصله نوک سوزن تا جمع کننده اثر معکوس به جا خواهد گذاشت. همچنین افزایش ولتاژ، غیر یکنواختی الیاف ایجاد شده و افزایش نرخ تغذیه، افزایش قطرات تولیدی را در پی خواهد داشت. این درحالی است که افزایش فاصله نوک سوزن تا جمع کننده اثر قابل توجهی بر روی مورفولوژی الیاف نخواهد داشت. با انتخاب پارامترهای بهینه، داربست، تولید شده و برای بررسی زیست سازگاری، تحت فرایند کشت سلولی سلول های فیبروبلاست پوستی و نیز تست mtt قرار گرفت. نتایج حاصله، بیانگر زیست سازگاری مناسب داربست تولیدی می باشد.